Mocznik przeciwko parchowi jabłoni

Parch jabłoni to najgroźniejsza choroba występująca w sadach jabłoniowych. Parch jabłoni występuje w każdym roku w większym lub w mniejszym stopniu nasilenia.

Czynniki, które decydują o porażeniu parchem jabłoni w początkowym okresie wegetacyjnym to:

stopień porażenia liści jabłoni jesienią w roku poprzednim,
przebieg warunków atmosferycznych w okresie zimy.

Grzyb zimuje na opadłych liściach. Na wiosnę w sprzyjających warunkach atmosferycznych grzyb wytwarza zarodniki workowe, które stanowią pierwotne źródło zakażenia. Wszystkie zabiegi, które niszczą liście lub, przyspieszają ich rozkład prowadzą do zmniejszenia pierwotnego źródła zakażenia. Najlepszą metodą eliminacji źródła zakażenia byłoby usunięcie porażonych liści z sadu. Jest to jednak bardzo trudne do przeprowadzenia ze względów technicznych i ekonomicznych.

Dlatego najlepszym sposobem ograniczenia liczby zarodników grzyba jest skuteczna ochrona drzew w sezonie wegetacyjnym. Jeśli jesienią nie stwierdza się na liściach plam parcha, niewielkie będzie w następnym roku źródło infekcji w danym sadzie. Natomiast, jeżeli na drzewach choroba ta wystąpiła i podczas jesiennej lustracji stwierdzono plamy parcha, to w zasadzie jedyną metodą ograniczenia liczby owocników i zarodników workowych jest opryskanie jesienią jabłoni 5% mocznikiem.

Termin wykonania zabiegu

Zabieg 5% mocznikiem należy wykonać w pierwszej fazie opadania liści /koniec października - początek listopada/ - po zakończeniu wegetacji, po pierwszych przymrozkach, kiedy nie ma już niebezpieczeństwa powtórnego wzrostu roślin, a obecność liści na drzewach pozwoli na dokładne ich pokrycie.

Ważne jest dokładne pokrycie liści roztworem mocznika, dlatego należy stosować dużą ilość cieczy. Mocznik stymuluje rozwój mikroorganizmów na liściach jabłoni, które w znaczący sposób przyczyniają się do szybszego ich rozkładu. Efektywność zabiegu w dużym stopniu zależy od terminu wykonania. Wykonany w momencie opadania liści (ale gdy jest ich jeszcze na drzewie około 95%) może spowodować na wiosnę następnego roku redukcję zarodników workowych o 70-97% Opóźnienie terminu zabiegu skutkuje obniżeniem jego skuteczności.

Drugim terminem wykonania zabiegu jest: luty, do połowy marca, gdy warunki atmosferyczne na to pozwolą Późniejszy termin wykonania zbiegu obniża jego skuteczność. Należy opryskiwać opadłe liście roztworem mocznika. Efekty zabiegu, który został wykonany w terminie zimowym są jednak słabsze niż w przypadku zabiegu jesiennego. Niższa skuteczność zabiegu wynika między innymi z niemożliwości dotarcia mocznika do wszystkich opadłych liści, nawet, gdy gleba pod drzewami jest dokładnie opryskiwana.

Przygotowanie roztworu - 50 kg mocznika rozpuścić w 1000 l wody. Zużycie cieczy roboczej powinno być nie mniejsze niż 1000l/ha. Mocznik lepiej rozpuszcza się w ciepłej wodzie - można wykonać roztwór bardziej stężony, a następnie uzupełnić zimną wodą do odpowiedniej objętości.

Jolanta Szczygieł, dn. 4.09.2017 r.