Lawenda lekarska (zioło)

Lawenda jako zioło pochodzi z basenu Morza Śródziemnego. Lawendę lekarską nazywamy też lawendą prawdziwą, wąskolistną. W swojej ojczyźnie osiąga wysokość 1m, natomiast w Polsce dorasta do kilkudziesięciu centymetrów. Roślina posiada wąskie zimnozielone liście, pokryte kutnerem. Łodygi u podnóża zdrewniałe. Kwiaty tworzą kłosy barwy niebieskiej, fioletowej, różowej i białej.
Kwitnie od lipca do sierpnia. Wymaga stanowisk ciepłych, słonecznych, osłoniętych od wiatru.
Lubi podłoża piaszczyste, przepuszczalne i wapienne. Na wiosnę wykonuje się cięcia korygujące.
Coroczne usuwanie przemarzniętych części rośliny gwarantuje roślinie, aby prawidłowo się rozkrzewiała i zyskała zwarty pokrój.
W pierwszym roku po posadzeniu należy skrócić lawendę o połowę, a w następnych latach po kwitnieniu usunąć przekwitły kwiatostan wraz z kawałkiem pędu. Ten zabieg należy wykonywać zaraz po kwitnieniu, gdyż późniejsze cięcie ma negatywny wpływ na roślinę. Co 2-3 lata można zasilać lawendę dobrze rozłożonym kompostem.
Lawendę można rozmnożyć przez nasiona, sadzonki zielne (pobrane wczesnym latem) i sadzonki zdrewniałe (pobrane wczesną wiosną). Sadzonki ukorzeniamy w piasku okrywając folią. Do gruntu wsadzamy rośliny 10cm i bez liści.
Lawenda nadaje się do ogrodu, na balkon, na taras. Doskonale nadaje się na obwódki, rabaty i żywopłoty.
Jako roślina zawiera substancje aktywne m.in. linalol, terpeny, garbniki, kwasy organiczne oraz sole mineralne.
Lawenda dobrze wpływa na pracę układu pokarmowego, wątroby, ma działanie moczopędne, przeciwgrzybiczne, przeciw bakteryjne, obniża napięcie nerwowe, ułatwia zasypianie.
Lawenda jest bardzo lubiana przez pszczoły.

Monika Słabońska
źródło: encyklopedia